Σήμερα θα ασχοληθώ με τη βασιλομήτoρα Φρειδερίκη που ίδρυσε δική της σχολή καβαλημένων καλαμιών πριν μερικά χρόνια έχοντας μαζέψει σαν αδέσποτα γατάκια τη σάρα και τη μάρα ως «σχολιαστές».
Η βασιλομήτωρ λοιπόν το είχε μεγάλο καϋμό ότι δεν τα κατάφερε να εδραιωθεί σαν συγγραφέας. Δυστυχώς, το προφανές, οτι δηλαδή ήταν ατάλαντη, δεν το έβλεπε παρ’όλο που είχε κάνει πετυχημένη εγχείρηση καταρράκτη. Αλλά ποιος τολμούσε να της το πεί όταν ξεφώνιζε για τη μουσική της παιδεία της τη στιγμή που δεν έπαιζε κανένα όργανο; Θυμάστε αγαπητοί μου πολυπληθείς αναγνώστες τη μακαρίτισσα σύζυγο του Τσαουσέσκου, που ξεφώνιζε και αυτή ότι ήξερε Χημεία; Αλλά επειδή ζούσε σε καθεστώς περισσότερο ευνοϊκό προς τους κατέχοντες βασιλικά αξιώματα, ο Νικολάϊ τη δικαίωσε με το να τη διορίσει τακτική καθηγήτρια Χημείας στο πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Η δική μας όμως δεν κατάφερε να διοριστεί σε παρόμοια θέση και έτσι ταυτίστηκε με την κατηγορία των “αδικημένων”.
Ενώ λοιπόν η αγαπητή κυρία ζούσε την παραίσθησή της στο παλάτι του Π. Ψυχικού, έγινε ξαφνικά στη χώρα της πουτάνας το κάγκελο. Αληταράδες πάσης ιδεολογικής απόχρωσης με κοινό χαρακτηριστικό την παντελή έλλειψη αρχών και αξιών έκαναν λίμπα περιουσίες πολιτών μακράν των ανακτόρων προκαλώντας τεράστιες οικονομικές ζημιές σε κοινούς θνητούς, ανεργία στους υπαλλήλους που απελύθησαν την ίδια νύχτα, και φέσι σε εμένα τον φορολογούμενο πολίτη που καλούμαι πάλι να πληρώσω τον λογαριασμό των κωλόπαιδων. Τα οποία κωλόπαιδα η βασιλομήτωρ αποκαλεί σε διάγγελμα πρός τους κάφρους «αναρχικούς». Και μας καλεί να τους προσέχουμε διότι είναι το θερμόμετρο της κοινωνίας. Όταν αγανακτούν, -εξηγεί η Μεγαλειοτάτη- σημαίνει πως η «νόμιμη» βία έχει ξεπεράσει τα όρια επιφυλακής.
Το Νισάφι επικοινώνησε με τον καθηγητή ψυχιατρικής και πολιτικών επιστημων Δρ. Μένιο ο οποίος διευκρίνισε οτι οι αναρχικοί είναι άτομα που αντιτείθενται στον καπιταλισμό, στο κράτος και στην θρησκευτική εξουσία. Επιθυμούν την ίδρυση μιας αποκεντρωμένης κοινωνίας χωρίς εξαναγκαστικούς θεσμούς –σαν αυτόν της οικογένειας, εκπαίδευσης, θρησκείας, πολιτικής- μια κοινωνία οργανωμένη μέσω μιας ομοσπονδίας εθελοντικών οργανώσεων.
Κι εγώ επιθυμώ να έχω δικό μου διαστημόπλοιο.
Πρόσθεσε δε ο Δρ. Μένιος ότι το κίνημα θεωρείται μια άμεση πρόκληση των καταπιεσμένων απέναντι στη καταπίεση και εκμετάλλευση. Το Νισάφι μπερδεύτηκε εδώ, διότι απ’ο,τι είδε και διάβασε πολλά απο τα κωλόπαιδα που διέλυαν περιουσίες τρίτων, δουλειές φτωχών, και φέσωναν τον μέσο Έλληνα πολίτη, ήταν γόνοι καλών οικογενειών και μαθητές ακριβών ιδιωτικών. Σαν και αυτό από το οποίο απεφοίτησε η βασιλομήτωρ. Με 19,999 αν δεν απατώμαι. Το τι έκανε με τις μετέπειτα σπουδές της το παλάτι δεν επιθυμεί να το συζητά, αλλά οπωσδήποτε συνετέλεσε στη παραίσθηση της βασιλομήτορος ως προς την ιεραρχική της θέση στην κατηγορία των αδικημένων.
Αφού ιεράρχησε τον εαυτό της λοιπόν η ΑΜ αποφάσισε να ιεραρχήσει και ο,τι έπιανε το μάτι της. Ιεράρχησε γενοκτονίες με ακατανότητα για τους κοινούς θνητούς επιχειρήματα τα οποία της τα προμήθευσε γνωστή λογοτέχνις εκ Λευκωσίας, νικήτρια του Μεγάλου Βλαχοβραβείου σε διεθνή διαγωνισμό του 2007. Παρενθετικά να πούμε οτι ο διαγωνισμός αυτός έμεινε στην ιστορία για τα αδέκαστα κριτήρια της κριτικής επιτροπής, της οποίας επίτιμος πρόεδρος ήταν η βασιλομήτωρ, που κατά τη διάρκεια του βίου της –σύμφωνα πάντα με τις παραισθήσεις της- έδινε τη δική της μάχη ενάντια στη σαπίλα και διαφθορά. Η ΑΜ επίσης ιεράρχησε φόνους με δύσκολες νοηματικές προεκτάσεις. Σκοτώνει κατά λάθος ο αστυνομικός έναν πολίτη αφού ο πρώτος είχε φάει στη μάπα κάποια μολότωφ; Φταίει η «αυθαίρετη και αστυνομική βία... η γενικότερη απογοήτευση νέων από την κοινωνία της διαφθοράς, της αυθαιρεσίας, της συναλλαγής, της μίζας, του βολέματος...» (Φρειδερίκη, «Ο γλυκός κόσμος των παραισθήσεων» Τόμος Γ., σ. 320). Σκότωσαν οι Μαξίμ Ζελιν και Ίλμι Ντάντα τους αστυνομικούς Κωνσταντίνο Βλαχοπάνο και Δημήτρη Κώτση; Έφταιγαν οι νεκροί που ήταν «απύθμενα αφελείς, ανίκανοι και ταλαίπωροι μπάτσοι» (ibid).
Συνέχισε δε η βασιλομήτωρ: «Οι αναρχικοί είναι τα πιο ευαίσθητα μέλη της κοινωνίας μας. Όταν αντιδρούν έχουν πάντα κάποιο δίκιο. Όπως οι καλλιτέχνες σηματοδοτούν το αόρατο... κτλ κτλ...» Η ΑΜ δεν παραθέτει καμιά ακαδημαϊκή πηγή ή έστω μπλογκική που να επιβεβαιώνει τον παραισθητικό συσχετισμό μεταξύ ευαισθησίας και αναρχίας. Δεν μας εκπλήσσει όμως αυτό διότι όπως εξήγησε ο Δρ. Μένιος, η επήρεια ουσιών ωθεί το άτομο σε αισθήματα γκραντέρ, κι έτσι ο ασθενής πιστεύει ότι είναι μεγάλος φωτογράφος, σεβαστός διανοητής, άριστος οδηγός, εντυπωσιακός φοιτητής, ακαταμάχητος εραστής και αιώνιος κάτοχος του αυταπόδεικτου. Επιπλέον δε, το LSD, ως παραισθησιογόνο δύναται να σχηματίσει συγκεκριμένους στόχους στο αόρατο ώστε ο υπό την επήρεια «ευαίσθητος» να μπορεί να σημαδεύει με την άνεσή του.
Και κατέληξε η Μεγαλειοτάτη ότι δεν πρέπει να μπερδεύουμε τους αναρχικούς με τους τρομοκράτες διότι οι δεύτεροι επιλέγουν τη βία ελεύθερα ενώ στους πρώτους επιβάλλεται. Σωστά. Όπως πχ ο γονιός που δέρνει το παιδί του για το καλό του δεύτερου. Ή ο βαρύς ο άνδρας που σπάει τα πλευρά της γυναίκας του διότι αυτή τον εξωθεί. Αμφότεροι άκρως ευαίσθητα άτομα. Καταπιεσμένα από τις αδικίες της ιεραρχικής καταπιεστικής κοινωνίας. Κι αν ο ποινικός κώδικας έχει αντίθετη γνώμη, η Φρειδερίκη τον έχει χεσμένο.
Μέσα από τις παραισθήσεις της και πάνω από το καλάμι της.
Η βασιλομήτωρ λοιπόν το είχε μεγάλο καϋμό ότι δεν τα κατάφερε να εδραιωθεί σαν συγγραφέας. Δυστυχώς, το προφανές, οτι δηλαδή ήταν ατάλαντη, δεν το έβλεπε παρ’όλο που είχε κάνει πετυχημένη εγχείρηση καταρράκτη. Αλλά ποιος τολμούσε να της το πεί όταν ξεφώνιζε για τη μουσική της παιδεία της τη στιγμή που δεν έπαιζε κανένα όργανο; Θυμάστε αγαπητοί μου πολυπληθείς αναγνώστες τη μακαρίτισσα σύζυγο του Τσαουσέσκου, που ξεφώνιζε και αυτή ότι ήξερε Χημεία; Αλλά επειδή ζούσε σε καθεστώς περισσότερο ευνοϊκό προς τους κατέχοντες βασιλικά αξιώματα, ο Νικολάϊ τη δικαίωσε με το να τη διορίσει τακτική καθηγήτρια Χημείας στο πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Η δική μας όμως δεν κατάφερε να διοριστεί σε παρόμοια θέση και έτσι ταυτίστηκε με την κατηγορία των “αδικημένων”.
Ενώ λοιπόν η αγαπητή κυρία ζούσε την παραίσθησή της στο παλάτι του Π. Ψυχικού, έγινε ξαφνικά στη χώρα της πουτάνας το κάγκελο. Αληταράδες πάσης ιδεολογικής απόχρωσης με κοινό χαρακτηριστικό την παντελή έλλειψη αρχών και αξιών έκαναν λίμπα περιουσίες πολιτών μακράν των ανακτόρων προκαλώντας τεράστιες οικονομικές ζημιές σε κοινούς θνητούς, ανεργία στους υπαλλήλους που απελύθησαν την ίδια νύχτα, και φέσι σε εμένα τον φορολογούμενο πολίτη που καλούμαι πάλι να πληρώσω τον λογαριασμό των κωλόπαιδων. Τα οποία κωλόπαιδα η βασιλομήτωρ αποκαλεί σε διάγγελμα πρός τους κάφρους «αναρχικούς». Και μας καλεί να τους προσέχουμε διότι είναι το θερμόμετρο της κοινωνίας. Όταν αγανακτούν, -εξηγεί η Μεγαλειοτάτη- σημαίνει πως η «νόμιμη» βία έχει ξεπεράσει τα όρια επιφυλακής.
Το Νισάφι επικοινώνησε με τον καθηγητή ψυχιατρικής και πολιτικών επιστημων Δρ. Μένιο ο οποίος διευκρίνισε οτι οι αναρχικοί είναι άτομα που αντιτείθενται στον καπιταλισμό, στο κράτος και στην θρησκευτική εξουσία. Επιθυμούν την ίδρυση μιας αποκεντρωμένης κοινωνίας χωρίς εξαναγκαστικούς θεσμούς –σαν αυτόν της οικογένειας, εκπαίδευσης, θρησκείας, πολιτικής- μια κοινωνία οργανωμένη μέσω μιας ομοσπονδίας εθελοντικών οργανώσεων.
Κι εγώ επιθυμώ να έχω δικό μου διαστημόπλοιο.
Πρόσθεσε δε ο Δρ. Μένιος ότι το κίνημα θεωρείται μια άμεση πρόκληση των καταπιεσμένων απέναντι στη καταπίεση και εκμετάλλευση. Το Νισάφι μπερδεύτηκε εδώ, διότι απ’ο,τι είδε και διάβασε πολλά απο τα κωλόπαιδα που διέλυαν περιουσίες τρίτων, δουλειές φτωχών, και φέσωναν τον μέσο Έλληνα πολίτη, ήταν γόνοι καλών οικογενειών και μαθητές ακριβών ιδιωτικών. Σαν και αυτό από το οποίο απεφοίτησε η βασιλομήτωρ. Με 19,999 αν δεν απατώμαι. Το τι έκανε με τις μετέπειτα σπουδές της το παλάτι δεν επιθυμεί να το συζητά, αλλά οπωσδήποτε συνετέλεσε στη παραίσθηση της βασιλομήτορος ως προς την ιεραρχική της θέση στην κατηγορία των αδικημένων.
Αφού ιεράρχησε τον εαυτό της λοιπόν η ΑΜ αποφάσισε να ιεραρχήσει και ο,τι έπιανε το μάτι της. Ιεράρχησε γενοκτονίες με ακατανότητα για τους κοινούς θνητούς επιχειρήματα τα οποία της τα προμήθευσε γνωστή λογοτέχνις εκ Λευκωσίας, νικήτρια του Μεγάλου Βλαχοβραβείου σε διεθνή διαγωνισμό του 2007. Παρενθετικά να πούμε οτι ο διαγωνισμός αυτός έμεινε στην ιστορία για τα αδέκαστα κριτήρια της κριτικής επιτροπής, της οποίας επίτιμος πρόεδρος ήταν η βασιλομήτωρ, που κατά τη διάρκεια του βίου της –σύμφωνα πάντα με τις παραισθήσεις της- έδινε τη δική της μάχη ενάντια στη σαπίλα και διαφθορά. Η ΑΜ επίσης ιεράρχησε φόνους με δύσκολες νοηματικές προεκτάσεις. Σκοτώνει κατά λάθος ο αστυνομικός έναν πολίτη αφού ο πρώτος είχε φάει στη μάπα κάποια μολότωφ; Φταίει η «αυθαίρετη και αστυνομική βία... η γενικότερη απογοήτευση νέων από την κοινωνία της διαφθοράς, της αυθαιρεσίας, της συναλλαγής, της μίζας, του βολέματος...» (Φρειδερίκη, «Ο γλυκός κόσμος των παραισθήσεων» Τόμος Γ., σ. 320). Σκότωσαν οι Μαξίμ Ζελιν και Ίλμι Ντάντα τους αστυνομικούς Κωνσταντίνο Βλαχοπάνο και Δημήτρη Κώτση; Έφταιγαν οι νεκροί που ήταν «απύθμενα αφελείς, ανίκανοι και ταλαίπωροι μπάτσοι» (ibid).
Συνέχισε δε η βασιλομήτωρ: «Οι αναρχικοί είναι τα πιο ευαίσθητα μέλη της κοινωνίας μας. Όταν αντιδρούν έχουν πάντα κάποιο δίκιο. Όπως οι καλλιτέχνες σηματοδοτούν το αόρατο... κτλ κτλ...» Η ΑΜ δεν παραθέτει καμιά ακαδημαϊκή πηγή ή έστω μπλογκική που να επιβεβαιώνει τον παραισθητικό συσχετισμό μεταξύ ευαισθησίας και αναρχίας. Δεν μας εκπλήσσει όμως αυτό διότι όπως εξήγησε ο Δρ. Μένιος, η επήρεια ουσιών ωθεί το άτομο σε αισθήματα γκραντέρ, κι έτσι ο ασθενής πιστεύει ότι είναι μεγάλος φωτογράφος, σεβαστός διανοητής, άριστος οδηγός, εντυπωσιακός φοιτητής, ακαταμάχητος εραστής και αιώνιος κάτοχος του αυταπόδεικτου. Επιπλέον δε, το LSD, ως παραισθησιογόνο δύναται να σχηματίσει συγκεκριμένους στόχους στο αόρατο ώστε ο υπό την επήρεια «ευαίσθητος» να μπορεί να σημαδεύει με την άνεσή του.
Και κατέληξε η Μεγαλειοτάτη ότι δεν πρέπει να μπερδεύουμε τους αναρχικούς με τους τρομοκράτες διότι οι δεύτεροι επιλέγουν τη βία ελεύθερα ενώ στους πρώτους επιβάλλεται. Σωστά. Όπως πχ ο γονιός που δέρνει το παιδί του για το καλό του δεύτερου. Ή ο βαρύς ο άνδρας που σπάει τα πλευρά της γυναίκας του διότι αυτή τον εξωθεί. Αμφότεροι άκρως ευαίσθητα άτομα. Καταπιεσμένα από τις αδικίες της ιεραρχικής καταπιεστικής κοινωνίας. Κι αν ο ποινικός κώδικας έχει αντίθετη γνώμη, η Φρειδερίκη τον έχει χεσμένο.
Μέσα από τις παραισθήσεις της και πάνω από το καλάμι της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου