Το Νισάφι μόλις επέστρεψε από επιστημονικό συνέδριο με θέμα το ψυχοκοινωνικό προφίλ ενός πρώην αυλικού, του κυρίου Αρναούτη και νιώθει την ανάγκη να μοιραστεί με τους πολυπληθείς αναγνώστες του μπλογκ τα συμπεράσματα αυτού του συνεδρίου.
Ο κύριος λοιπόν αυτός υπήρξε αυλικός υπασπιστής της βασιλομήτορας σε χρόνια ταραγμένα, ενώ μετά την κατάργηση του θεσμού της βασιλείας εγκαινίασε δικό του μαγαζί στην Αιόλου πουλώντας είδη υπόδησης απο δέρμα ιμιτασιόν. Στο μαγαζί γινόταν μπούγιο, μαζεύονταν τύποι καφενείου που γούσταραν Τσιφόρο και Βουγιουκλάκη και ανέλυαν με τις ώρες πολιτικά, φιλοσοφικά και θρησκευτικά θέματα. Το τιμώμενο πρόσωπο είχε μάθει από τη Φρειδερίκη να σέβεται τον ορθολογισμό, προϊόν της Διαφώτισης, χαρακτηριστικό στοιχείο της οποίας ήταν η κατ’ισχυρισμόν ήττα του δογματισμού. Ο Αρναούτης επειδή έπιανε χοντρικά κάποια νοήματα, άρχισε να χρησιμοποιεί αυτές τις μαγαζομαρτυρίες για να αναπτύξει την κοσμοθεωρία που απεκόμισε από το παλάτι και δη από την ίδια την Φρειδερίκη (θα θυμαστε την περίφημη φράση της μακαρίτισσας για τους Έλληνες). Η κοσμοθεωρία λοιπόν του τιμώμενου προσώπου είχε να κάνει με τη συγκεκριμένη δομή του Ελληνικού λαού, δομή την οποία ανέπτυσσε στο μαγαζί του βάσει των αρχών των στερεοτύπων και του copyright violation.
Τι λέει η πρώτη αρχή; Οτι για να διευκολυνθεί η ανθρώπινη επικοινωνία, αυτοί που δεν μπορούν να επεξεργαστούν πολλά δεδομένα συγχρόνως, προχωρούν σε μια υπεραπλουστευμένη κατηγοριοποίηση ομάδων, έστω κι αν γνωρίζουν λίγα άτομα αυτής της ομάδας. Φυσικά φυλάνε και μια πισινή: «Υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις... δε λέω...» Καθ’επέκτασιν, τα άτομα αυτά επιλέγουν αναγνωστικό υλικό που στηρίζει τις εμμονές τους διότι η επεξεργασία άλλων μαρτυριών είναι ευκολότερη για τον Φόρεστ Γκαμπ παρά γι αυτούς.
Η δεύτερη αρχή εμπίπτει σε ειδικό άρθρο του διεθνούς δικαίου, σύμφωνα με το οποίο η χρήση πληροφοριών από διάφορα βιβλία για προσωπική συγγραφή της όποιας ανοησίας σου κατεβαίνει επιτρέπεται μόνον κατόπιν έγγραφης άδειας του εκδότη, με εξαίρεση τις περιπτώσεις του fair use. Για τους αδαείς αναγνώστες μου, ας μεταφράσω το fair use σαν «στη χάσει και στη φέξει» και προπάντων μικρά αποσπάσματα και όχι ολόκληρα κατεβατά από τη ΔΟΜΗ. Η οποία αν σε πάρει χαμπάρι θα σου φλαγγάρει το μπλογκ και θα σου το κλείσει.
Ο Αρναούτης λοιπόν εκτός από στερεοτυπικός και καθ’έξιν παραβάτης της νομοθεσίας περί copyright είχε πάθει κι ένα είδος αμόκ με τους πιστούς και τη θρησκεία. Δεν έπαυε όμως να τους σέβεται. Σε αυτό θύμιζε πολύ την Φρειδερίκη που παρ’όλο μας είχε χεσμένους ως λαόν, είχε πάραυτα δημιουργήσει τη «Φανελλα του Στρατιώτη» και πολλές άλλες φιλανθρωπικές οργανώσεις. Διά ανεξήγητους δε λόγους ο Αρναούτης μας προκαλούσε ένα μπέρδεμα διότι πήγαινε ανελλειπώς και στη λειτουργία της Ανάστασης. Να θυμήσω ότι κατά τη διάρκεια αυτής της λειτουργίας οι πιστοί τραγουδούν μια μαντινάδα που λέει οτι ένας πεθαμένος αναστήθηκε και μετά πέταξε στο διάστημα χωρίς τη βοήθεια της ΝΑΣΑ. Γι αυτούς λοιπόν τους λόγους οργανώθηκε επιστημονικό συνέδριο στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κολυμβαρίου Χανίων με θέμα την ανάλυση αυτής της διαταραγμένης προσωπικότητας.
Το ερώτημα που ανέλυσαν οι σύνεδροι ήταν το εξής: Είχε ο Αρναούτης μαθησιακό πρόβλημα ή ήταν δυσλεκτικός; Οι ιστορικοί του συνεδρίου ήρθαν σε σύγκρουση με ομάδα ψυχιάτρων οι οποίοι υποστήριζαν ότι λόγω της μακράς θητείας του δίπλα στη Φρειδερίκη, ο Αρναούτης είχε εκτεθεί σε σχιζοειδή συμπεριφόρα την οποία και υποσυνειδήτως αντέγραψε. Στην ομάδα διάγνωσης μπήκαν και κοινωνιολόγοι της Παντείου με αρχηγό τον καθηγητή Δ. Ψ. , ο οποίος κι αυτός βάσει των αρχών του ορθολογισμού αφού τέλειωσε τη Φυσική Αθηνών, κωλοβάραγε στο Παρίσι όπου απέκτησε τόσα πτυχία όσα και ο πρωταγωνιστής του προηγούμενου ποστ, δια μαγείας έγινε δεκτόςστο τμήμα Καινωνιολογίας της Παντείου όπου και απέκτησε δοκτορά χωρίς να έχει Μάστερ, και κατόπιν έγινε καθηγητής ΜΜΕ και αρθρογράφος σε λαμπροφυλλάδα. Οι κοινωνιολόγοι λοιπόν υπό την καθοδήγηση του συγκεκριμένου καθηγητή για τον οποίο μάλιστα η πρεσβεία των ΗΠΑ έχει φάκελο που δε λέει να τον κλείσει, κατέληξαν στο συμπέρασμα οτι ο ήρωάς μας είχε αντιγράψει τη σχιζοειδή συμπεριφορά μελών των ανακτόρων και δυσκολευόταν να διαμορφώσει δομημένη σκέψη. Κάτι που χαροποίησε πολύ τον Αρναούτη διότι απεδείκνυε περίτρανα τη θεωρία του περί δομής του Ελληνικού λαού.
Παραθέτω αυτούσιο το δημοσιευθέν συμπέρασμα του προέδρου του συνεδρίου: «Δεν είναι στις προθέσεις μου να απαξιώσω την Αρναουτική ιστοριογραφία επειδή προέβαλε στο παρελθόν τις αρχές του καραόκε, επειδή δεν ήταν δυνατόν δηλαδή να αντιληφθεί αυτό που σε μεγάλο βαθμό είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε, ή τέλος πάντων να συζητήσουμε σήμερα: οτι το ιδεώδες της ορθολογικής δυσλεξίας δεν αποτελεί πάγιο και διαχρονικό όραμα προβληματικών, αλλά βιολογικά προσδιορισμένο γονιδιακό και κληρονομικό φαινόμενο της μπλογκοεκκεντρικότητας, και οτι το μπλογκ ως υπέρτατη και αποκλειστική μορφή συλλογικής ψευδαίσθησης και πηγή διαλεκτικής αλλοφροσύνης αποτελεί φαινόμενο της ίδιας ιστορικής ασθένειας. (Από βιβλίο του κυρίου Ροτζώκου, το οποίο ακόμα δεν έχει μεταφραστεί από Ελληνικά σε Ελληνικά).»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου