BBC, SKY, DΙSASTERS EMERGENCY COMMITTEE, και HAMAS

Διάβασα για την άρνηση του BBC και του SKY να μεταδώσουν έκκληση της ΜΚΟ Disasters Emergency Committee για τα θύματα του πολέμου στη Γάζα, και κατόπιν βέβαια άκουσα τις τσιρίδες διαμαρτυρίας των απανταχού αριστερών παρθένων. Η ερμηνεία που δόθηκε από τους δύο σταθμούς μου φάνηκε λογική, αλλά ελλειπής. Πιστεύω ότι η έκκληση δεν έγινε διότι οι σταθμοί έχουν δει από κοντά το ποιόν των ΧΑΜΑΣ και φοβούνται οτι τα χρήματα θα καταλήξουν ή σε βίλλες ή σε όπλα καθώς δεν μπορεί κανείς να έχει εμπιστοσύνη ούτε στον μεσολαβητή. Αυτόν δηλαδή που θέλει να κάνει την έκκληση.

Υπάρχουν πολλές ΜΚΟ που έχουν προσφέρει σημαντική βοήθεια και ανακούφιση σε θύματα καταστροφών και πολέμου. Συγχρόνως όμως αυτές οι οργανώσεις χάνουν την αξιοπιστία τους όταν δρουν σε τριτοκοσμικά καθεστώτα λόγω της εκτεταμένης διαφθοράς που τους επιτρέπει να δρουν όπως θέλουν και να εισπράττουν ό,τι μπορούν για προσωπική χρήση. Συγκεκριμένα, όλες μαζί οι ΜΚΟ, με 19 εκατομμύρια υπαλλήλους –χωρίς να υπολογίζουμε τους εθελοντές- διαχειρίζονται χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα, 1 τρις δολλάρια ετησίως. Οι διευθυντές έχουν ανέσεις και μισθούς που βλέπει κανείς μόνο σε μεγάλες εταιρίες. Το 70% των χρημάτων που λαμβάνουν προορίζεται για διοικητικά έξοδα όπως γραφεία, αμοιβές, ξενοδοχεία,συνέδρια, πολυτελή τζιπ κτλ. Έχουν κατηγορηθεί για νεοαποικιοκρατία στον τρίτο κόσμο, προσηλυτισμό ντόπιων στον Χριστιανισμό (στο Μπαγκλαντες προσηλύτισαν 30,000), χρηματοδότηση αντικυβερνητικών οργανώσεων και προσφορά βοήθειας σε τρομοκρατικές οργανώσεις (Σιέρρα Λεόνε, Σουδάν, Ρουάντα). Το Norwegian Refugee Council έχει κατηγορηθεί στη Λιβηρία για δωροδοκία, η Γαλλική L’Arche de Zoe έχει κατηγορηθεί για διακίνηση παιδιών στο Τσαντ, ενώ στην Κένυα, οι ΜΚΟ έχουν χαρακτηριστεί από την Transparency International ως η δεύτερη πιο διεφθαρμένη ομάδα στη χώρα. Το ρόλο τους στη Γεωργία εναντίον του προέδρου της χώρας τον διαβάζουμε εδώ. Και να μη ξεχνάμε και τα μέλη της Νορβηγικής Red Barna που συνελήφθησαν διότι προωθούσαν χρήματα στην τρομοκρατική οργάνωση Tiger. Στην Ταϋλάνδη κατηγορήθηκαν για προώθηση προς άσχετους παραλήπτες του 40% της βοήθειας για το τσουνάμι. Στη δε Ζάμπια, όπου υπάρχουν 600 ΜΚΟ, βλέπουμε μέλη της ίδιας οικογένειας να δραστηριοποιούνται στις ΜΚΟ και να διαχειρίζονται ποσά (χωρίς να δίνουν πουθενά λογαριασμό) για πρόληψη του AIDS. Μη ξεχνάμε, ότι εκτός κι αν έχουν καταχωρηθεί σαν εταιρίες, δεν υπόκεινται σε εργασιακούς ή ιδιοκτησικούς νόμους, ενώ όταν παρανομούν, είναι σε θέση να δωροδοκούν και να ξεφεύγουν.

Η κατάσταση έφτασε σε τέτοιο σημείο που οι Medicins Sans Frontieres προειδοποίησαν τους διάφορους καλοθελητές χορηγούς να πάψουν να δίνουν. Συγκεκριμένα σε ένα debate στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ο επικεφαλής της Βελγικής οργάνωσης είπε ότι έκτατες χορηγείες (σαν κι αυτή που ζητά τώρα το Disasters Emergency Committee, και του οποίου την έκκληση το BBC και SKY αρνήθηκαν να μεταδώσουν) αποτελούν βοήθεια που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί διότι φτάνει πολύ αργά, και σύντομα αυτή η βοήθεια γίνεται δηλητηριώδης καθώς ενθαρρύνει παρέμβαση από ανίκανες ΜΚΟ απελπισμένες να ξοδέψουν με οποιοδήποτε τρόπο το έκτακτο χρήμα.

Και φτάνουμε στη Γάζα, η οποία διοικείται από τρομοκράτες, και οι οποίοι υπεσχέθησαν στα θύματα $52 εκατομμύρια ως βοήθεια από δικά τους χρήματα. Τα οποία δεν έβγαλαν με τον ιδρώτα τους αλλά τα μάζεψαν απο Ιράν, Σ. Αραβία, ΜΚΟ, και εκατομμύρια αφελείς. Ξανακτίζουν τώρα –εν μέρει- αυτά που οι ίδιοι φρόντισαν να καταστραφούν με τις απύθμενα ηλίθιες και εγκληματικές πράξεις τους. Χρήματα για άμεση βοήθεια ήδη εδόθησαν. Τώρα που πέρασαν τα πρώτα κρίσιμα εικοσιτετράωρα, αυτό το χρήμα που ακριβώς θα πάει και τι ακριβώς θα χρηματοδοτήσει; Με την περίπτωση των ΧΑΜΑΣ είναι άγνωστο.

Από τότε που αυτή η ομάδα ανέλαβε την εξουσία, οι ΗΠΑ και πολλές Ευρωπαϊκές χώρες πάγωσαν διπλωματικές σχέσεις και άμεση υποστήριξη της Παλιστινιακής Αρχής διότι μεγάλο μέρος της βοήθειας θα μετατρέπετο σε όπλα και ρουκέτες που θα είχαν σαν στόχο το Ισραήλ. Ο υπουργός άμυνας Μπαράκ, τον περασμένο Ιούλη χαρακτήρισε 36 ΜΚΟ ως παράνομες διότι προωθούσαν ποσά ($120 εκατομμύρια μέσα στο 2007) προς την τρομοκρατική οργάνωση. Πολλές από αυτές τις ΜΚΟ δρούσαν μέσα από ΗΠΑ και Ευρώπη. Όπως μέσα από τη Νορβηγία που συνέχισε να τους στηρίζει διότι δεν αναγνωρίζει τους ΧΑΜΑΣ ως τρομοκράτες.

Υποθέτω οτι το BBC και SKY έχοντας ζήσει την κατάσταση από κοντά γνωρίζουν περισσότερα από όσα λένε και έλαβαν την πιο συνετή απόφαση που θα μπορούσαν. Όποιος καταλαβαίνει καλώς. Όποιος δεν καταλαβαίνει ας αφήσει τις καθιστικές διαμαρτυρίες και τα εξαλλα ιμέϊλ κι ας πάει επί τόπου να βοηθήσει την ανοικοδόμηση. Γνωρίζοντας βέβαια ότι οι ΧΑΜΑΣ δεν το έχουν σε τίποτα να προκαλέσουν μια εκ νέου κατεδάφιση.

Χαράρε, Βάμος, Κόνιτσα.

Πάντα μου έκανε εντύπωση η κατάληξη αυτών που κέρδισαν μεγάλα ποσά σε λαχεία (τζάμπα χρήμα) και μέσα σε λίγους μήνες τα είχαν χάσει όλα. Διαχείρηση από άσχετους ή poor management skills;

Παρόμοια κατάληξη είχαν και κάποια κράτη. Η Zimbabwe πχ, που ήταν το breadbasket της Αφρικής και εξαγωγέας τροφίμων όταν τη γη την διαχειριζόντουσαν οι ειδικοί. (Ναι, για τους λευκούς μεγαλοτσιφλικάδες μιλάω κι ας μη πιάσει κανέναν αντιρατσιστικό ντελίριο). Οταν ο Μουγκάμπε ανέλαβε την εξουσία προέβη σε αναδιανομή της γης, πήρε τα τεράστια τσιφλίκια από τους λίγους γνώστες, τα κατακερμάτισε σε χιλιάδες μικροαγρούς, και τους μοίρασε στους πολλούς.

Με δεδομένη τη ρατσιστική κυβέρνηση απαρτχάϊντ του Ian Smith, που το κακό;

Όταν θέλεις να πάει μπροστά ένα κράτος που στηρίζεται στην καλλιέργεια, προσέχεις που δίνεις το κουμάντο της γης. Επίσης , ως πρόεδρος, αντιλαμβάνεσαι την επάρκεια της οικονομίας κλίμακας, εγκαταλείπεις την ιδέα του ρομαντικού περιβολιού και κοιτάς πως να μπαλώσεις τις προεκλογικές παπαριές. Ο Μαρξιστής όμως οραματιστής, αγνόησε πλήρως την πραγματικότητα και και όχι μόνο προέβη σε κατακερματισμό, αλλά παρεχώρησε τα περιβολάκια όχι στον λαό (για να ακριβολογούμε), αλλά στους δικούς του βετεράνους πολέμου ή εγκληματίες πολέμου όπως τους αποκαλούσε ο υπόλοιπος κόσμος. Με ειδικές γνώσεις στους ακρωτηριασμούς και ομαδικούς βιασμούς αλλά πλήρη ασχετοσύνη ως προς τη γεωργία. Ο καθένας έκανε του κεφαλιού του. Ή δεν έκανε τίποτα αν έβρισκε εισόδημα μέσω «εναλλακτικών» δραστηριοτήτων. Με τη βοήθεια δε της απύθμενης διαφθοράς, το κράτος που ήταν net food exporter, τώρα πεινά. Κοινά χαρακτηριστικά με τους προαναφερθέντες «τυχερούς λαχείων» το «τζάμπα χρήμα» (ο αγρός που εδόθη ως δώρο), η ασχετοσύνη και η κλεψιά.

Ή poor management skills όπως θα έλεγαν οι ειδικοί.

Θυμήθηκα την καταστροφή της Ζιμπάμπγουε τώρα που παρακολουθώ τις αγροτικές παλαβομάρες ή κινητοποιήσεις όπως τις αποκαλούν οι ντόπιοι ομόλογοι των Αφρικανών αγροτών. Διότι κάποια κοινά στοιχεία υπάρχουν. Ως επί το πλείστον κι ο Ελληνας αγρότης είναι βετεράνος της ζωής (κυριολεκτικά και μεταφορικά), αγράμματος και αγροίκος (σορρυ, δεν μπορώ να φανταστώ κανένα πολιτισμένο άνθρωπο να μου κλείνει το δρόμο...). Και φυσικά κάνει του κεφαλιού του έχοντας τινάξει πολλές ευκαιρίες (επιδοτήσεις και προγράμματα στήριξης) στον αέρα. Θα δώσω παραδείγματα πιο κάτω.

Πρώτα όμως μια μικρή παρενθετική αναδρομή: Mε την είσοδό της στη ΕΕ η Ελλάδα άρχισε να απολαμβάνει τον χαβαλέ της κοινής αγροτικής πολιτικής, οι σχεδιαστές της οποίας είχαν σαν στόχο την αύξηση της παραγωγής και του αγροτικού εισοδήματος και τη σταθεροποίηση της αγοράς. Μέχρι το 1993 η ΕΕ προόριζε το 60% του προϋπολογισμού της στη χρηματοδότηση αυτών των στόχων. Συγχρόνως φορολόγησαν τις εισαγωγές τροφίμων και επιδότησαν τις εξαγωγές. Το αποτέλεσμα ήταν μείωση της εξάρτησης σε εισαγόμενα τρόφιμα, τεχνητή άνοδος των τιμών, και υπερπαραγωγή η οποία συνοδεύτηκε από σπατάλη νερού, διάβρωση εδαφών, και προϊόντα χαμηλής ποιότητας. Το 1990 εφαρμόστηκαν ριζικές αλλαγές για να σπάσει ο σύνδεσμος μεταξύ επιδότησης και παραγωγής, να διευρυνθεί προς διάφορες κατευθύνσεις η αγροτική οικονομία και να ικανοποιηθούν αιτήματα για υψηλότερη ασφάλεια στα τρόφιμα και περιβαντολογική προστασία. Έτσι η αγροτική πολιτική θα λάμβανε το 46% του προϋπολογισμού της ΕΕ ενώ η μείωση που θα αναλογούσε στην κάθε χώρα θα ήταν ανάλογη της αγροτικής παραγωγής.

Δυο χώρες εξαιρέθηκαν.

Η Ιρλανδία και η αφεντιά μας.

Συγκριτικά, όταν ο Βρετανός αγρότης ελάμβανε $440 σε επιδοτήσεις μεταξύ του 2000 και 2006, ο Δανός έπαιρνε $245, και ο δικός μας $3,640. Η Ελλάδα έδινε το 60% των επιδοτήσεων σε τρεις τύπους παραγωγών. Καπνό, βαμβάκι και λάδι. Το μισό αγροτικό εισόδημα φαινόταν να προέρχετο από επιδοτήσεις. Το τζάμπα χρήμα οδήγησε σε σπατάλη και σε αδιαφορία απέναντι στην παραγωγή δημητριακών, φρούτων και λαχανικών. Το αποτέλεσμα ήταν η αύξηση της εξάρτησης από εισαγωγές ενώ συγχρόνως η παραγωγή καπνού μειώθηκε λόγω αντικαπνιστικών εκστρατειών και μεταρρυθμίσεων στις καλλιέργειες. Με το βαμβάκι τα ίδια και χειρότερα. Με το λάδι δε, μετά τις φωτιές του προπερασμένου καλοκαιριού, η εικόνα έχει γίνει ασαφής. Η Αγροτική επίτροπος Marion Fischer υπολόγισε μείωση κατά 24% του αγροτικού εισοδήματος, η μεγαλύτερη στα κράτη μέλη. Σημείωσε δε η επίτροπος ότι η μείωση αυτή επήλθε σε διάστημα κατά το οποίο οι επιδοτήσεις αυξήθηκαν από 29% σε 39%.

Poor management skills θα έλεγαν οι πιο φαρμακεροί.

Το 2010 η καταβολή επιδοτήσεων θα απεξαρτηθεί της παραγωγής με το 50% να καταβάλλεται μέσω προγραμμάτων που θα αποβλέπουν στην καλλιέργεια άλλων προϊόντων. Για τα οποία ασφαλώς κάθε άλλο παρά έτοιμοι είμαστε. Γι αυτό άρχισα να διακρίνω κοινούς παρανομαστές με τους τυχερούς των λαχείων και τους εν Ζιμπάμπγουε αδελφούς και προβλέπω ότι θα προβούμε σε νέες απατεωνιές, ασχετοσύνες και εκβιασμούς όταν θα έχουμε κατασπαταλήσει και τα νέα πακέτα.

Συγκεκριμένα παραδείγματα: Στην προσπάθεια της η ΕΕ να προωθήσει νέες ασχολίες για τον αγροτικό πληθυσμό έβαλε σε αφρμογή τα προγράμματα LEADER I και LEADER II. Μέσω αυτών των προγραμμάτων μπορούσες να πάρεις επδότηση ως και 50% για επιχειρήσεις αγροτουρισμού, μια ενασχόληση που φέρνει χρήμα αν εφαρμοστεί σωστά, όπως έγινε στην Καλιφόρνια, Νότιο Γαλλία και Ιταλία. Εκεί μπορείς να μείνεις σε κάποια διαμορφωμένα αγροτικά σπίτια και για μερικές μέρες να συμμετάσχεις ή απλά να παρακολουθήσεις την παραγωγή κρασιού πχ.

Επισκέφθηκα την Κόνιτσα και είδα από κοντά την εφαρμογή του LEADER. Δεκάδες μικρά ξενοδοχεία ξεφύτρωσαν τα οποία όπως μου είπε ο δήμαρχος, ο κύριος Εξάρχου, με υπερτιμολογήσεις εισέπραξαν το 75% του κόστους από τις επιδοτήσεις, και δανείστηκαν με προνομιούχους όρους το υπόλοιπο 25%. Γι αυτό άλλωστε, -όπως μου εξήγησε ο τοπικός άρχων- μπορούν και επιβιώνουν με 25% πληρότητα. Σκασίλα του δημάρχου βέβαια που κι αυτός με τον ίδιο τρόπο έφτιαξε λαμπρό ξενοδοχείο στις παρυφές της πόλης, καθότι το κόστος για το 75% των αζήτητων κλινών, το φεσωθήκαμε εμείς οι υπόλοιποι. (Σκασίλα και των υπολοίπων κατοίκων φυσικά που καταψήφισαν την εγκατάσταση ΧΥΤΑ στην περιοχή αλλά υιοθέτησαν την άνω του εδάφους κάλυψη σκουπιδιών δίπλα στο ποταμό Βοϊδομάτη. Δε πάει να λέει το LEADER για περιβαντολλογική προστασία...).





Είχα τη χαρά δε να επισκεφθώ και ένα «καθαρά» αγροτουριστικό κατάλυμμα, όπου είδα κλουβιά με κουνελάκια/κατσικάκια/κοτούλες στην αυλή. Η νεαρά ιδιοκτήτρια με περηφάνεια μου εξήγησε ότι ο επισκέπτης μπορεί να επισκεφθεί τα κοτέτσια και να πάρει μια γεύση «αγροτιάς». Διαπίστωσα εκείνη τη μέρα ότι το ξενοδοχείο είχε δυο μόνο πελάτες. Και ένα σκυλί που λιαζόταν στην είσοδο. Δεν έσκαγε η ιδιοκτήτρια. Γιατί άλλωστε; Κοτζάμ ακίνητο είχε φτιάξει με ¾ τζάμπα χρήμα.





Κλεψιά και ασχετοσύνη. Ή poor management skills.

Η χαρά μου έγινε ακόμα πιο μεγάλη όταν επισκέφθηκα το Βάμο Χανίων, που φημίζεται κι αυτό για τον επιδοτούμενο –από εμένα- αγροτουρισμό. Βρέθηκε μια ομάδα φίλων και συγγενών, αναπαλαίωσαν με τζάμπα χρήμα τα ερείπια που είχαν βρει από τους παππούδες, και μου τα πασάρουν ως αγροτουριστικά καταλύματα με ξεχαρβαλωμένες πρίζες. Όταν ερεύνησα να μάθω πως ακριβώς εφαρμόζουν τον αγροτουρισμό, είδα ότι προσφέρουν μαθήματα μαγειρικής μια φορά τη βδομάδα, και έχουν ανοίξει ταβέρνα με τοπικά φαγητά.



Οποία καινοτομία!

Επίσης διοργάνωναν και βόλτες στο δάσος, τις οποίες όμως κατήργησαν, διότι οικοδόμοι της περιοχής άδειαζαν τα μπάζα τους εκεί, και οι τουρίστες έφευγαν με κακές εντυπώσεις.

Επιδοτούμενες «εναλλακτικές αγροτικές δραστηριότητες» είναι αυτές. Σε τομέα νευραλγικό για την οικονομία. Τομέας που κάποτε ήταν συγκριτικό πλεονέκτημα, και τώρα τίνει να γίνει, από πρώην «αγρότες» και νυν άσχετους- συγκριτικό πάθημα. Θα μου πει κάποιος ότι φταίει το τζάμπα χρήμα. Όχι απαραίτητα. Τζάμπα χρήμα δόθηκε και στους Γάλλους και έφτιαξαν σωστά πράγματα στη Ν. Γαλλία. Αυτό που φταίει είναι η «ποιότητα» του αποδέκτη. Που είτε είναι αποδέκτης τζάμπα χρήματος, είτε περιβολιού είτε οικοδομής, όταν είναι άσχετος και απατεώνας, ζημιώνει το κοινωνικό σύνολο. Ο τυχερός του λαχείου φέσωσε διάφορους με τις «επενδύσεις του» και τους δανειστές του με τη χρεωκοπία του. Ο πολέμαρχος της Ζιμπάμπγουε κατέστρεψε την οικονομία της χώρας του. Και ο δικός μας άσχετος αγρότης-ξενοδόχος, όταν δε θα βγάζει τη δόση για το 25% που δανείστηκε, θα μου ξανακλείσει τους δρόμους με αίτημα να ξαναμπεί στη τσέπη μου και να πληρώσω πάλι εγώ τις δικές του αβλεψίες, ανικανότητες και κουτοπονηριές.

Η αρχή της αναλογικότητας

Διαφώνησε έντονα πολυαγαπημένο μου άτομο με όσα έγραψα για τον πόλεμο. «Οι Χαμάς σκότωσαν 30 Ισραηλινούς» μου λέει. «Οι άλλοι πάνω από 1000». Υπάρχει και η αρχή της αναλογικότητας μου εξηγεί. Την οποία τα μίντια παρουσίασαν, μέσα στον αδιάκοπο μεσαίωνα που διανύουν- σαν αναλογικότητα σε αριθμούς.

Όχι, δεν είναι έτσι. Η αρχή της αναλογικότητας ξεκινά από στα μέσα που θα χρησιμοποιήσει ένα κράτος για να επιτύχει τον νόμιμο σκοπό του και προχωρά στη ζημιά που θα προκληθεί στον αντίπαλο, η οποία ζημιά δεν μπορεί να είναι υπερβολική για τον δεδομένο σκοπό. Επομένως, τα μέσα πρέπει να είναι αναλογικά του σκοπού. Ο σκοπός του συγκεκριμένου πολέμου εκ μέρους του Ισραήλ, είναι η εξόντωση μιας τρομοκρατικής ομάδας που χτυπά σκοπίμως πολίτες και επιθυμούν τη διαγραφή του Ισραήλ από τον χάρτη. Όταν ένα κράτος απειλείται με «διαγραφή» τι είδους μέσα θα προτείνατε σαν αναλογικά της προσπάθειας επιβίωσής του κύριοι της ΕΣΗΕΑ; Ρίψη σημειωμάτων στο κυτίο παραπόνων του ΟΗΕ;
(Ναι, γνωρίζω πολύ καλά την πολυετή Ισραηλινή κατοχή αυτών των εδαφών και τις βάρβαρες καταπιέσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Αλλά είναι γνωστή και η δράση του Αραφάτ εκείνα τα λαμπρά χρόνια και της Παλαιστινιακής Αρχής γενικότερα. Ας μη το πιάσουμε αυτό το θέμα λοιπόν).

Από τη μια έχουμε ένα επίσημο κράτος και από την άλλη μια «μη-κρατική» οντότητα. Το οτι εξελέγησαν δημοκρατικά, δε μας ενδιαφέρει πολύ από τη στιγμή που δεν αποτελούν κράτος. Διότι ας θυμήσω ότι όταν φασίστες του Freedom Party, εξελέγησαν δημοκρατικά στην Αυστρία (που ήταν και επίσημο κράτος), η ΕΕ της επέβαλε κυρώσεις διότι συμπεριέλαβε τους δημοκρατικά εκλεγμένους ακροδεξιούς στη κυβέρνηση συμμαχίας. Κι ας μην αναφέρω το χιλιοειπωθέν ότι ο Χίτλερ δεν ήταν προϊόν κάποιου Αφρικανικού πραξικοπήματος αλλά κάποιων Ευρωπαϊκών εκλογικών αναμετρήσεων...

Ο ALAN M. DERSHOWITZ, καθηγητής Νομικής στο Χάρβαρντ, σε πρόσφατο άρθρο του αναφέρει οτι όταν οι Ισραηλινοί πληροφορήθηκαν ότι ένα σπίτι στη Γάζα εχρησιμοποιείτο για ρίψη ρουκετών, έδωσαν 30 λεπτά χρόνο στους ενοίκους να το εγκαταλείψουν. Αντίθετα, οι Χαμάς, έστειλαν μητέρες με μωρά εκεί. Συνεχίζει ο DERSHOWITZ με το να διευκρινίζει οτι ενώ το Ισραήλ φτιάχνει καταφύγια και τοποθετεί συστήματα συναγερμού, οι Χαμάς αρνούνται να κάνουν το ίδιο, διότι επιθυμούν τον μέγιστο αριθμό ανθρώπινων απωλειών ώστε η διεθνής γνώμη να στραφεί εναντίον του Ισραήλ.

Επομένως το ερώτημα παραμένει. Τι κάνει ένα κράτος που υφίσταται τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον των πολιτών του, όταν έχει να κάνει με εχθρούς σαν τους Χαμάς που δε διστάζουν να χρησιμοποιούν γυναικόπαιδα σαν ασπίδες; Διότι, πόλεμο έχουν, όχι ανταλλαγή διαπιστευτηρίων. Και στον πόλεμο, ο σκοπός δεν είναι η εκατέρωθεν εξισσορόπηση απωλειών αλλά η τελική νίκη που μόνο αυτή –δυστυχώς πλέον αυτό είναι το συμπέρασμα- θα φέρει την πολυπόθητη ειρήνη. Αυτό δεν το λέει η ταπεινότης μου, αλλά ο Edward Luttwak που έγραψε ένα πολυσυζητημένο άρθρο το 1999, το “Give War a Chance”.
Δεν αστειευόταν.

Μια δυσάρεστη αλήθεια που συχνά παραβλέπουμε είναι ότι αν και ο πόλεμος είναι ένα μεγάλο κακό, διαθέτει πάραυτα και μια μεγάλη αρετή: μπορεί να λύσει πολιτικές διαμάχες και να οδηγήσει στην ειρήνη. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν όλοι οι εμπλεκόμενοι εξαντληθούν ή όταν ο ένας από τους δύο νικήσει αποφασιστικά. Και στις δύο περιπτώσεις το κλειδί είναι οτι η μάχη πρέπει να συνεχιστεί ως ότου μια λύση δοθεί. Ο πόλεμος φέρνει την ειρήνη αφού περάσει μια φάση αποκορύφωσης βίας. Οι ελπίδες πολεμικής επιτυχίας πρέπει να σβήσουν ώστε ο συμβιβασμός να γίνει πιο ελκυστικός απο περαιτέρω μάχη... Αυτό που υποκρύπτεται πίσω από τα φαινομενικά διεστραμένα μέτρα θα είναι μια πραγματική αναγνώριση της παράδοξης λογικής του πολέμου και η δέσμευση να τον αφήσουμε να τελέσει τη μοναδική του χρήσιμη λειτουργία: να φέρει την ειρήνη.

Τότε γιατί η πλεοψηφία των μίντια έχουν πάρει ξεκάθαρη θέση υπέρ των Παλαιστινίων;
Υποθέτω διότι περνάμε περίοδο υπερπληροφόρησης και ο ανθρώπινος νους είναι αναγκασμένος να προβεί σε μπόλικο «ξεχορτιάρισμα» για να αντιληφθεί πολύπλοκες καταστάσεις. Ίσως και να πουλάει περισσότερο η συστράτευση με τον φτωχό παρά με τον ισχυρό. Δεν το γνωρίζω... Σπεκουλάρω αυτή τη στιγμή. Αυτό που γνωρίζω ή μάλλον πιστεύω είναι οτι αν οι Χαμάς εγκατέλειπαν τον πόλεμο σήμερα, θα είχαμε ειρήνη. Αν οι Ισραηλινοί τον εγκατέλειπαν, θα είχαμε την εξαφάνιση του κράτους τους και τη νίκη των τρομοκρατών.

Dear Αλλόφρων

Κάποιος είχε γράψει παλιά ότι η μεγαλύτερη αμάθεια είναι η απόρριψη πραγμάτων για τα οποία δε γνωρίζεις τίποτα. Τα πράγματα όμως γίνονται τρομακτικά –όπως διευκρίνισε και ο Γκαίτε- όταν βλέπεις την αμάθεια σε δράση.

Να αρχίσει κανείς από την αμάθεια των μίντια και να επεκταθεί στους αλλόφρονες που μου στέλνουν μέϊλ με φωτογραφίες «εγλημάτων πολέμου» των Ισραηλινών και με τη παθιασμένη παράκληση να τα προωθήσω; Διότι προφανώς με το σκεπτικό τους, αυτή η αντίδραση του καναπέ θα σταματήσει τους «αιμοβόρους» Εβραίους και θα αποκαταστήσει τα ισχύοντα επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Η αμάθεια σε δράση.

Ηταπεινότης μου αναρωτιέται γιατί ποτέ δεν έλαβα μέϊλ με φωτογραφίες διαμελισμένων Ισραηλινών πολιτών από suicide bombers, όταν οι τελευταίοι πήγαιναν σε κεφετέριες, κινηματογράφους κτλ και σκόρπιζαν το θάνατο. Αν το θίξεις, πάλι θα ακούσεις άσχετη απάντηση, όπως το «αυτοί τουλάχιστον έχουν ντισκοτέκ.. οι Παλαιστίνιοι τι έχουν;» Άρα...;

Πως μπορείς να παλέψεις ενάντια στα άσχετα σχόλια; Δύσκολο. Απλά αναγνωρίζεις το μεγαλείο του Γκαίτε και ξαναμουτζώνεις το Δαρβίνο. Μετά σιωπάς, ώς ότου ξαναλάβεις αυτό το μέϊλ με τις φωτογραφίες, αμάχων, που σκοτώνονται σε έναν πόλεμο. Mε ιστορικές αρλούμπες που βγάζουν μάτι. Και η υστερική τσιρίδα: «Προώθησέ το...»

Dear αλλόφρων.... μη μου θυμώσεις μάτια μου, αλλά το έσβησα καθ'οτι πιστεύω ότι οι σφαγέντες δεν είναι θύματα των Ισραηλινών αλλά των Χαμάς. Επίσης σε έβαλα σε φραγή διότι είναι ή τρίτη φορά που μου στέλνεις διάγγελμα ιντερνετικής αντίστασης στον Εβραϊκο οικουμενικό εχθρό και η ανοχή μου απέναντι στην ανοησία έχει εξαντληθεί.
No hard feelings, βάλε με και συ σε φραγή και πατσίσαμε.

Περιληπτικά για να βγάλω το άχτι μου:
Αν κοιτάξουμε το χάρτη θα δούμε 22 Αραβικά/Μουσουλμανικά κράτη (Το Ιράν δεν είναι Αραβικό κράτος dear αλλόφρων) να περιβάλλουν το Ισραήλ και να καταλαμβάνουν έκταση 640 φορές μεγαλύτερη του Εβραϊκού κράτους. Τώρα πως το τελευταίο έχει επεκτατική πολιτική, εγώ δεν το καταλαβαίνω. Με παρηγορεί οτι το καταλαβαίνει ο αλλόφρων φίλος.

Η όλη έκταση που καταλαμβάνουν σήμερα το Ισραήλ και η Ιορδανία ήταν η Παλαιστίνη όπως την διοικούσαν οι Βρεταννοί μετά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο. Η γή δυτικά του Ιορδάνη θα εδίδετο στους Εβραίους ενώ η γή ανατολικά του ποταμού εδόθη στον Εμίρη Αμπντάλαχ που δεν ήταν καν Παλαιστίνιος. Αυτός ονόμασε το νεοσυσταθέν κράτος Trans-Jordan και to 1946 σκέτο «Ιορδανία.» Πουθενά, ανατολικά του ποταμού, δε φαίνεται πια ο όρος «Παλαιστίνη.» Η Ιορδανία όμως ξεκίνησε ως ένα Αραβο-Παλαιστινιακό κράτος. Το οποίο βαρέθηκε να «φιλοξενεί» τους σημερινούς πρόσφυγες λόγω του φανατισμού που μεταφέρουν. Όπως αρνούνται τη φιλοξενία πέρα από ορισμένους μήνες όλα τα Αραβικά κράτη. Τους αγαπάν τους πρόσφυγες, αλλά ποιος θέλει να συστεγάζεται με Χαμάδες και Χεζμπολάδες;
Εσύ dear αλλόφρων αλήθεια, θα τους έβαζες στο σπίτι σου;

Αλλά εξετράπην. Σφάλμα μου.

Οι Άραβες δεν ήθελαν να ακούσουν κουβέντα για μοιρασιά κι έτσι άρχισαν τις σφαγές (1929 Hebron massacre και 1936-39 Arab revolt). Με αποτέλεσμα to 1947 ο ΟΗΕ, το τμήμα δυτικά του ποταμού, 25% της αρχικής Παλαιστίνης, το διχοτόμησε σε ένα Εβραϊκο κράτος και ένα δεύτερο Παλαιστινιακό (μη ξεχνάμε ότι το Trans-Jordan ήταν το πρώτο). Οι Εβραίοι δέχτηκαν το σχέδιο, πάλι σύσσωμοι οι Άραβες το απέρριψαν.Ήθελαν ολόκληρη τη γή δυτικά του ποταμού.

Κι έτσι έγινε η πρώτη μεγάλη επίθεση εναντίον του Ισραήλ, επήλθε η τεράστια ταπεινωτική ήττα για τους Άραβες, ακολούθησε η κατοχή εδαφών και η συγκέντρωση προσφύγων, με αναρίθμητες εκατέρωθεν σφαγές. Η ταπείνωση για τους Άραβες και Ιρανούς χειροτέρευε όσο έβλεπαν εαυτούς να παραμένουν τριτοκοσμικοί κι άξεστοι κι ας ήταν πνιγμένοι στα πετροδολλάρια ενώ το Ισραήλ παρά την οικονομική αιμοραγία ενός συνεχούς πολέμου να έχει γίνει η μόνη λειτουργική δημοκρατία της περιοχής και μια βιομηχανοποιημένη «δυτική» χώρα.

Δε γνωρίζω τι θα μπορούσε να είχε βοηθήσει. Ξέρω όμως ότι όταν εκλέγεις μια ομάδα τρομοκρατών να σε κυβερνούν, τότε δίνεις μια πολύ κακή εικόνα. Και ουδείς σε εμπιστεύεται.

Έχουν λοιπόν ξεσκιστεί τα μίντια να μας παρουσιάζουν το κακό Ισραήλ που σκοτώνει αμάχους. Εγώ βλέπω τους Χαμάδες και Χεζμπολάδες να είναι υπέυθυνοι για αυτούς τους θανάτους. Οτι τους χρησιμοποιούν σαν ασπίδες, γνωστόν. Όταν δε εξαπέλυαν ρουκέτες εναντίον πολιτικών στόχων, τι ακριβώς νόμιζαν οτι θα συνέβαινε; Αν τρώγατε εσεις τις ρουκέτες κατακέφαλα αγαπητοί της ΕΣΗΕΑ, πως θα αντιδρούσατε; Θα πιπιλίζατε πάλι τα περί οργισμένων παιδιών, αδικιών και όλες τις μαλακίες που ακούσαμε το Δεκέμβρη ή θα είχατε την απαίτηση να αντιδράσουμε παρομοίως; Να σας θυμίσω το περίφημο «Βυθίστε το ΧΩΡΑ» του δικού σας ηγέτη, του Αντρέα, όταν το ξένο αυτό καράβι δεν έλεγε να σταματήσει να περιφέρεται πλησίον μας; Και απλώς έπλεε... ούτε καν φωτοβολίδες δεν έριχνε...

Και τέλος να πω γιατί θεωρώ τους ηγέτες των Παλαιστινίων και τον πληθυσμό που συμπλέει μαζί τους «λειψούς». Δύο λόγοι:

1. Το καλοκαίρι του 2006, όταν πάλι οι ρουκέτες των Χεζμπολλάδων έπεφταν ασταμάτητα σε Ισραηλινά έδάφη, ο γνωστός εκτελεστής των Χαμάς, ο Nizar Rayann (που τον ξεπάστρεψαν νομίζω προχθές οι Ισραηλινοί.... ξεβρώμισε κάπως ο πλανήτης) κατηγόρησε έναν ρεπόρτερ των Τάιμς που του έπαιρνε συνέντευξη ότι ήταν κατάσκοπος της Φατάχ.

Τέτοια ομόνοια μεταξύ τους.

Αλλά δεν είχε να πει και ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια για τους Χεζμπολλάδες. Ναι μεν ήταν ήρωες, αλλά δε πολεμούσαν μέσα από τα κατεχόμενα. Οπότε να μη λένε μπροστά του οτι οι τύποι ήταν οι αρχηγοί της αντίστασης.

Τέτοιος αμοιβαίος σεβασμός.

Οι έξυπνοι ξέρουν να συνεργάζονται. Οι λειψοί αντίθετα....

2. Και συνεχίζω με τον πόλεμο των ρουκετών το 2006 που ξεκίνησε με την απαγωγή δυο Ισραηλινών στρατιωτών και τον πόλεμο του σήμερα.

Το 2006 οι Χεζμπολλάδες είχαν δημιουργήσει ένα επίπεδο στρατιωτικό δίκτυο αποτελούμενο από αντάρτες και κινητούς εκτοξευτήρες, τοποθετημένους ανάμεσα στον τοπικό πληθυσμό. Ο σκοπός τους ήταν να προκαλέσουν τους Ισραηλινούς σε αντεπίθεση που κόστιζε πολλές ζωές αμάχων ώστε να ανάψουν πάλι τα αντι-Εβραϊκά συναισθήματα ανά την οικουμένη και να δυσκολευθούν οι Δυτικοί ηγέτες να συμμαχήσουν ανοιχτά με το Ισραήλ.

Το Ισραήλ αντέδρασε με πρωταρχικό σκοπό την μεγίστη καταστροφή κτιρίων ώστε οι ντόπιοι, μετά από τέτοια οικονομική καταστροφή, να στραφούν εναντίον των Χεζμπολλάδων. Πράγμα που έγινε. Ο αρχηγός τους, ο Hassan Nasrallah μετάνοιωσε δημοσίως για την απόφαση απαγωγής των στρατιωτών: «We did not think, even 1%, that the capture would lead to a war at this time and of this magnitude. You ask me, if I had known on July 11 ... that the operation would lead to such a war, would I do it? I say no, absolutely not.”
Ένας έξυπνος, θα το είχε όμως σκεφτεί.
Κι έτσι περιορίστηκε ένας «μη-κρατικός» εχθρός.

Τώρα στη Γάζα το Ισραήλ έχει να κάνει με άλλον «μη-κρατικό» εχθρό, τους Χαμάς. Οι Χαμάς έχουν το νόμιμο δικαίωμα να κυβερνούν τη Γάζα και το Ισραήλ έχει αναγνωρίσει αυτό το δικαίωμα. Μετά από τις βαριές απώλειες, ας αποφασίσουν τι θέλουν περισσότερο. Την καταστροφή του Ισραήλ ή την ανόρθωση της περιοχής τους.

Οι έξυπνοι –υποθέτω- θέλουν το δεύτερο.

Goodnight dear allofron. Sweet dreams.

Aν δε μπορείς να διακρίνεις το βλάκα στο τραπέζι, τότε ο βλάκας είσαι εσύ.

Δεν ένιωσα ιδιαίτερη έκπληξη που διάβασα στη Λαμπροιστοσελίδα ότι γνωστός πρεζάκιας ομοφυλόφυλος «καλλιτέχνης» (my ass καλλιτέχνης….σε σοβαρό κράτος άνθρωπος που στηρίζει την τρομοκρατία δεν θα είχε βρει δουλειά ούτε σαν οδοκαθαριστής) εξελέγη από τους λειψούς συμπολίτες μου ως ο άνθρωπος της χρονιάς. Ο Μπαράκ Ομπάμα ήρθε πέμπτος και ο Όλιβερ Ζαμίτ έκτος.
Κι έτσι ξαναθυμήθηκα τη θεωρία του «υπερφυσικού λειψού σχεδιασμού» ενώ ξαναβεβαιώθηκα για το γεγονός ότι η θεωρία της εξέλιξης μπάζει από παντού.

Σκέφτηκα λοιπόν να δημιουργήσω μια λίστα συγκεκριμένων χαρακτηριστικών των «λειψών» ώστε να τους διακρίνουμε ευκρινέστερα και να τους αποφεύγουμε πιο αποτελεσματικά. Διότι όπως λένε και στο πόκερ, «αν δε μπορείς να διακρίνεις το βλάκα στο τραπέζι, τότε ο βλάκας είσαι εσύ».

1. Ο λειψός συνεχίζει να επενδύει εκεί που χάνει.Ο Barry Schwartz έγραψε ότι αν στο παρελθόν πήραμε λάθος αποφάσεις (που κόστισαν αρκετά) συνεχίζουμε να επενδύουμε σε αυτές. Ξόδεψες για πολλοστή φορά 500 ευρώ να φτιάξεις το συμπλέκτη και νάσου μετά διαρροή λαδιών. Το ξαναφτιάχνεις το άχρηστο ή αγοράζεις καινούργιο; Αν είσαι λειψός, το ξαναφτιάχνεις. Για είκοσι και κάτι χρόνια έβριζες τη Δύση; Τώρα που βλέπεις τι προσφέρει η Δύση και τι η Ανατολή με ποιους συμμαχείς; Αν είσαι λειψός θα συμμαχήσεις πάλι με τους υβριστές. Ο Schwartz λοιπόν λέει οτι αν χρησιμοποιούμε μια αποτυχημένη επένδυση του παρελθόντος για να δικαιολογήσουμε μια νέα, τότε πέφτουμε στην παγίδα του “sunk-cost fallacy.”


2.Ο λειψός είναι εγωκεντρικός Ο DANIEL GILBERT έγραψε ότι σε ένα πείραμα εθελοντές συνδέθηκαν με μια συσκευή που τους επίτρεπε να ασκήσουν πίεση σε κάποιον άλλον. Ο ερευνητής άρχισε με το να ασκήσει πίεση στο δάχτυλο του πρώτου εθελοντή και του ζήτησε να ασκήσει την ίδια πίεση στο δάχτυλο του δεύτερου κ.ο.κ. Διαπιστώθηκε ότι κάθε εθελοντής δεν ασκούσε την ίδια πίεση στον επόμενο αλλά 40% περισσότερη από αυτή που είχε υποστεί ο ίδιος. Αυτό οδήγησε στη κλιμάκωση της αμοιβαίας βλάβης διότι ο κάθε λειψός πίστευε πως ο άλλος είναι υπεύθυνος για το πρόβλημα και πως η δική του «αυξημένη» αντίδραση ήταν απολύτως δικαιολογημένη.

3. Ο λειψός μετατρέπει το άσχετο σε σχετικό. Ό,τι και να συμβαίνει στο κόσμο, ο λειψός θα το διαστρεβλώσει να το ταιριάξει με την παραίσθησή του. Καίνε τα τσογλάνια τα μαγαζιά του κόσμου; Φταίει ο καπιταλισμός και η Δύση την οποία μισούσαμε από το 1980 (βλέπε χαρακτηριστικό #1).

4. Ο λειψός είναι καβαλημένο καλάμι. Ο λειψός πιστεύει ότι ανήκει στους καλύτερους της ομάδας. Είσαι οδηγός και σου ζητάν να κατατάξεις εαυτόν ανάλογα με τις ικανότητές σου; Το 1981 σε μια μελέτη του Σβένσον είδαμε οτι το 80% των ερωτηθέντων κατέταξαν εαυτούς στο τοπ 30%. Ας μην πιάσω τους επαγγελματίες. Αν αρχίσεις μια συζήτηση μαζί τους, μέσα σε πέντε λεπτά θα σου εξηγήσουν για ποιο λόγο είναι άριστοι σε αυτό που κάνουν ενώ οι υπόλοιποι είναι κάφροι. Επίσης είναι άσσοι στο να διαγνώσκουν προβήματα επιχειρήσεων στις οποίες ούτε πάτησαν το πόδι τους.

5. Ο λειψός βλέπει αυτό που του λένε οι άλλοι. Σου λέει διάφορες κοτσάνες για πράγματα που δεν έχει ζήσει από πρώτο χέρι, κι όταν τον ρωτάς πως το γνωρίζει, σου λέει ότι το διάβασε στην «Ελευθεροτυπία» ή ακόμα χειρότερα στο Ίντερνετ. Ο Σολομον Ας είχε κάνει ένα ενδιαφέρον πείραμα όπου ζήτησε από εθελοντές σε μια ομάδα να κρίνουν το μέγεθος μιας γραμμής. Τα υπόλοιπα μέλη είχαν ήδη λάβει οδηγίες να δώσουν μια εμφανώς λάθος απάντηση. Περίπου τα δύο τρίτα των εθελοντών την πρώτη φορά που συμμετείχαν, διάλεξαν την απάντηση της ομάδας σαν σωστή. Οταν ρωτήθηκαν μετά γιατί το έκαναν πολλοί είπαν ότι δεν ήθελαν να φαίνονται χαζοί στα μάτια των υπολοίπων. Κι έτσι ο λειψός συμπλέει με τις ανοησίες που ακούει εδώ κι εκεί.

6. Ο λειψός θεωρεί τους άλλους μαλάκες ή μάγκες. Ο Lee Ross έγραψε ότι όταν βλέπουμε τους άλλους να αποτυγχάνουν ή να τα καταφέρνουν, ερμηνεύουμε την αποτυχία τους ή επιτυχία τους με βάση προσωπικά χαρακτηριστικά και όχι με βάση τις περιστάσεις (“the fundamental attribution error”). Κι έτσι οι τηλεθεατές νομίζουν ότι η υψηλή τηλεθέαση αποδεικνύει «ικανότητα» του πρωταγωνιστή όπως η υψηλή απόδοση ενός αμοιβαίου κεφαλαίου αποδεικνύει την ικανότητα του διαχειριστή. Συνεχίζει δε ο λειψός να χειροτερεύει την παραίσθηση με το να γενικεύει από μεμονωμένες παρατηρήσεις. Πράγμα που οδηγεί σε άλλα "έκτροπα" όταν ακούς λειψούς να συζητούν δημοσίως (βλέπε #5).


Και άλλα διάφορα που αν τα θυμηθώ θα τα προσθέσω.

ΟΙ ΛΕΙΨΟΙ

Είχα την πεποίθηση από παλιά ότι αν περιφρονείς μια ομάδα ανθρώπων, θα πρέπει να τους χέζεις κανονικά. Σιχαίνεσαι τους γύφτους; Δεν αγοράζεις την κλεμένη πραμάτεια. Σου ανακατεύουν το στομάχι οι μελαψοί; Δεν τους βάζεις στο χωράφι σου να μαζεύουν ελιές ούτε τους νοικιάζεις τη τρώγλη που σου άφησε ο παππούς στο Μαραθώνα. Απειλείσαι από την επικείμενη «Ισλαμοποίηση» της Ευρώπης; Δε ταυτίζεσαι με τη Χαμάς και όσους τους εκλέγουν. Φτύνεις την αστυνομία; Δεν τους τηλεφωνάς όταν βαρά ο συναγερμός.

Αυτό σημαίνει να έχεις συνέπεια/ αρχές. Τελεία και παύλα.
Εκτός κι αν είσαι λειψός.

Αν είσαι λειψός προσπαθείς να τα βρεις κάπου στη μέση. Αγοράζεις τα κλεμένα του γύφτου αλλά τη δικαιολογία την έχεις στη τσέπη. «Ο Madoff πως έκλεβε δηλαδή;» Βάζεις τους μελαψούς στο χωράφι; Τους κόβεις το μεροκάματο στη μέση. Τους νοικιάζεις τη τρώγλη; Τους τη δίνεις με χαλασμένο καζανάκι. Φτύνεις την αστυνομία; Βλέπεις τον Διαμαντή Ματζούνη να χαροπαλεύει και συνεχίζεις την πιπίλα του «Μπάτσοι-δολοφόνοι».

Κατά κάποιο τρόπο ημιδιατηρείς τη συνέπειά σου έτσι ώστε να μην υποστεί σοβαρή μετάλλαξη ούτε το πορτοφόλι σου ούτε η ιδεολογία σου.

Η ισσοροπία του λειψού όπως είπε σοφός φίλος.

Έχω προβληματιστεί βαθιά με τη θεωρία των λειψών. Αλλά θα επιστρέψω σε αυτήν σε λίγο. Πρώτα δυο λόγια για την αστυνομία.

Ανεξάρτητα με το επίπεδο ικανοτήτων, η αστυνομία αποτελεί ένα από τα θεμέλια της δυτικής κοινωνίας. Αν μπορούσαμε να λειτουργήσουμε χωρίς αστυνόμευση, απλά δε θα τους είχαμε. Έχουν αναλάβει την εξασφάλιση της δημόσιας ειρήνης και ευταξίας. Το έχουν καταφέρει; Τα στατιστικά εξιχνίασης διαφόρων αδικημάτων στην Ελλάδα είναι εδώ. Η πλειοψηφία έχει εξιχνιαστεί. Τώρα τι είδους παιδεία διαθέτει κάποιος που κολλά στο λίγο και όχι στο πολύ, στα δικαιώματα του θύτη και όχι του θύματος, το αφήνω. Τι είδους αρχές έχεις όταν τους αποκαλείς «γουρούνια» τη στιγμή που αυτούς θα τηλεφωνήσεις αν κάποιο τσογλάνι σου σπάσει το σπίτι, είναι είναι ένα ερώτημα που έπαψε να με βασανίζει. Και εν τέλει όταν τα περίφημα «παιδιά» σου εξηγούν γιατί οι «μπάτσοι» είναι «γουρούνια και δολοφόνοι» και για ποιο λόγο –κατά τη γνώμη τους- θα έπερεπε τα ΜΑΤ να συμπεριφέρονται ως μπαλαρίνες της Λυρικής, τότε αρχίζεις να ξαναμελετάς τη θεωρία του Δαρβίνου.

Την οποία βλέπεις με πολύ κριτικό μάτι και μετανοιώνεις που απέρριψες βιαστικά τη θεωρία του υπερφυσικού σχεδιασμού. Όταν βλέπουμε έξυπνες ομάδες, έχουμε ιδιοφυή σχεδιασμό. Κι όταν βλέπουμε λειψούς, έχουμε λειψό σχεδιασμό. Άγνωστες οι βουλές, κάποιο λόγο θα είχε.

Για ποιο λόγο δεν οργιστήκαμε –μερικοί από μας- με το χτύπημα κατά του νέου αστυνομικού; Νομίζω ξέρω την απάντηση.
Διότι μερικοί από μας είμαστε λειψοί.
Σε αντίθεση με τους Εβραίους. Που δεν είναι.

ΥΓ
Σήμερα με παρέπεμψαν στη μελέτη των Lynn & Kanazawa
Με λίγα λόγια, οι καθηγητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως οι Εβραίοι δεν ωφείλουν την επιτυχία τους σε κάποια ειδική κουλτούρα που δίνει έμφαση στην εργατικότητα και σκληρή δουλειά, αλλά σε εξυπνάδα ανώτερη αυτής του λειψού.

Πιθανότατα να κάνω λάθος. Θα ανακαλέσω όταν όταν πάψουμε να χειροκροτούμε όρθιοι τους άξεστους ποδοσφαιριστές, τους πρεζάκηδες μπουζουκτσήδες και τις ξιπασμένες πορνο-σταρ. Και όταν στην επόμενη κηδεία αστυνομικού δω παιδιά στο δρόμο να παρακολουθούν τη πομπή κρατώντας σημαίες.

Αφιέρωμα στους ψευτοδιανοούμενους

Το καλοκαίρι του 2007 η γνωστή πηγή γνώσης στο Διαδίκτυο, η βασιλομήτωρ Φρειδερίκη, είχε προσκληθεί στην εκδήλωση «Ενός λεπτού μαζί» όπου σύμφωνα με τα γραφόμενά της «36 κορυφαίες προσωπικότητες από τον χώρο των τεχνών και των γραμμάτων αντάλλαξαν απόψεις, εμπειρίες και σκέψεις για την Ελλάδα του σήμερα και του αύριο, για την κοινωνία και τον πολιτισμό». Ανέτρεξα στο σάϊτ της εκδήλωσης να δω και τα υπόλοιπα ονόματα της λίστας. Δεν απογοητεύτηκα. Δήμητρα Γαλάνη, Πέμη Ζούνη, Ξένια Καλογεροπούλου, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Σταμάτης Φασουλής αποτελούσαν το βαρύ πυροβολικό.

Προχθές η πηγή γνώσης ξαναλειτούργησε και πρόσφερε στο διψασμένο για ιδέες και γνώσεις κοινό food for thought, ορμώμενη από προβληματισμό που έθεσε το μπλογκ inlovewithlife.wordpress.com σε άψογα και κομψά Ελληνικά. Μια που το ερώτημα «Που είναι οι κορυφαίες προσωπικότητες» είχε ήδη απαντηθεί τον Ιούλη του 2007, η βασιλομήτωρ ένιωσε την ανάγκη να διερευνήσει με νέο διάγγελμα την ακριβή τοποθεσία των διανοούμενων. Υποθέτω οτι για να τους βρεις πρέπει πρώτα να τους γνωρίζεις. Η ΑΜ τους γνωρίζει αλλά δε μας το λέει. Πάντως μας δίνει ένα hint με το να τους τοποθετεί αόριστα ανάμεσα στους αρθογράφους και στους συζητητές σε μεταμεσονύκτια τηλεοπτικά προγράμματα. Εδώ είναι που χρειάζομαι βοήθεια από το κοινό.

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν κι ας εκφράσουμε την ήπια αγανάκτησή μας για την καραμέλα των «διανοούμενων» και την άποψή μας για αυτή την αόρατη ράβδο πνευματικής (my ass) καθοδήγησης.

Αν σου ζητήσουν να φτιάξεις ένα κατάλογο με τους δέκα πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, ή τις πιο ακριβές περιοχές στην Αθήνα ή τα πιο πετυχημένα φιλμ του Χόλυγουντ, εύκολα το κάνεις. Τα κριτήρια είναι αντικειμενικά. Αν όμως σου ζητήσουν δημιουργία λίστας με υποκειμενικά κριτήρια, τότε ανοίγουμε τους ασκούς του Αιόλου. Ποια είναι η καλύτερη εκτέλεση της 9ης συμφωνίας; Να προτείνουμε τον Φον Καραγιάν και τη φιλαρμονική Βερολίνου; Πριν προλάβουμε να το γράψουμε κάποιος θα αντιπαραθέσει τον Μπρούνο Γουόλτερ. Οι δέκα πιο σημαντικοί διανοούμενοι του πλανήτη; Oh wow! Και μόνο που κάθομαι να συνθέσω αυτή τη λίστα, αυτόματα νιώθω τη μέθη της διανόησης να με διαπερνά. Διότι περί μέθης πρόκειται εφόσον οι διανοούμενοι είναι άγνωστοι σε εμάς. Ούτε σε εφημερίδες γράφουν, ούτε παίρνουν σβάρνα τα κανάλια πριν ή μετά τις δώδεκα. Οι γνήσιοι διανοούμενοι είναι σιωπηλοί.

Το είδος που κυκλοφορεί είναι οι ψευτοδιανοούμενοι. Που χαρακτηρίστηκαν ως «ανώτεροι» διότι έχουν μια παιδεία που τους έχει αναγνωριστεί μέσω τρίτων φορέων. Οι φορείς που δίνουν βραβεία πχ. Μου έρχεται στο νου ο ανταποκριτής των Τάϊμς της Νέας Υόρκης, Γουόλτερ Ντάραντι, που κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ όταν είχε γράψει αυτό που η τότε ιντελιντζένσια ήθελε να ακούσει: οτι ο λιμός στην Ουκρανία ήταν ψέμα. Ενώ ο Μάλκομ Μάγκεριτζ που είχε αναφέρει τους μαζικούς θανάτους εξοστρακίστηκε στην Αγγλία και έμεινε άνεργος. Οι ψευτοδιανοούμενοι γράφουν σε σοβαρά περιοδικά και δίνουν οικονομοπολιτικές συμβουλές. Τη δεκατετία του 30 έγραφαν μανιωδώς για το πόσο ακίνδυνος ήταν ο Ναζισμός και για την ανάγκη αφοπλισμού της Δύσης.

Οι ψευτοδιανοούμενοι διδάσκουν στα πανεπιστήμια και απορρίπτουν αυτά που δεν καταλαβαίνουν. Σαν τον καθηγητή του Φρεντ Σμιθ (ιδρυτή της Φεντ-Εξ) στο Γέϊλ που του βαθμολόγησε την εργασία-πρόταση για «μέσα σε μια νύχτα» μεταφορά αντικειμένων με «Γ» διότι αν και η ιδέα ήταν ενδιαφέρουσα, για να κερδίσει βαθμό πάνω από τη βάση έπρεπε να ήταν και πραγματοποιήσιμη. Οι ψευτοδιανοούμενοι πτυχιούχοι γνωστών ιδρυμάτων διοικούσαν την ΙΒΜ το 1982 και είχαν αποφανθεί ότι $100 εκατομμύρια ήταν υπερβολικά για να αγοράσουν μια εταιρία σαν την Microsoft.

Επίσης οι ψευτοδιανοούμενοι είναι συγγραφείς. Οι Σαλμάν Ρασντί και Ουμπέρτο Έκο έχουν ενδιαφέρουσα φαντασία, εξιτάρουν το κοινό με το κρυφτούλι των ηρώων και τα ακροβατικά των λέξεων, αλλά δε δίνουν μαθήματα ορθολογισμού. Απλά καθοδηγούν και καπηλεύονται τα συναισθήματά μας. Και τέλος, για να συντομεύουμε, οι ψευτοδιανοούμενοι είναι αυτοί που διαβάζουν τους κλασσικούς όταν όλοι κοιτάνε. Σαν τον Χάρυ Τρούμαν που διάβαζε Θουκυδίδη και Κικέρωνα στο πρωτότυπο και όταν ο δικαστής Καρλ Βίνσον έκανε αναφορές στα Λατινικά, ο Τρούμαν τον διόρθωνε. Και που αυτόν τον Τρούμαν οι «διανοούμενοι» της ιστορίας τον κατέταξαν διανοητικά αμέσως μετά την κολοκύθα. Ή ο χειρότερος πρόεδρος των ΗΠΑ –σύμφωνα με τους ιστορικούς διανοούμενους-, ο Κούλιτζ, που μιλούσε πέντε γλώσσες.
Και σιωπούσε και στις πέντε.

Ο Αλμπερ Καμύ είχε γράψει πως ο διανοούμενος ξέρει να παρακολουθεί το μυαλό του. Οι ψευτοδιανοούμενοι μας καλούν να παρακολουθήσουμε το δικό τους μυαλό. Και να θαυμάσουμε την ιδιοφυϊα τους. Πράγμα που δικαιώνει τον μακαρίτη Μπάκλεϋ, ιδρυτή του National Review και συχνό επικριτή του Τσόμσκυ όταν έγραψε πως θα προτιμούσε να τον διοικούσαν τα πρώτα 100 ονόματα στον τηλεφωνικό κατάλογο της Βοστώνης παρά οι καθηγητές του Χάρβαρντ.

ΥΓ
Η άποψή μου είναι οτι ο διανοούμενος δεν έχει άποψη και γι αυτό κανείς δε του παίρνει συνέντευξη. Τον ενδιαφέρουν οι απόψεις άλλων και νιώθει άνεση με την σύνθεση στην οποία προβαίνει. Ο διανοούμενος διαβάζει τους κλασσικούς και σύγχρονους, όταν κανείς δεν τον κοιτά, διότι εκτιμά τα διδάγματα του Σοφοκλή, του Σαίξπηρ και του Μπρεζίνσκι, οτι δηλαδή ο κόσμος μας είναι πλημμυρισμένος από αβεβαιότητες και αντιθέσεις. Όπως διαβάζει τον πρόεδρο Μπους για να καταλάβει πως παντός είδους ηγέτες, συγγραφείς, πολιτικοί, σύζυγοι, γονείς, φίλοι, «αγανακτισμένα παιδιά», μπλόγκερ, μπορούν να αυτοκαταστρέφονται όταν μεθούν με το οινόπνευμα της ηθικής ή πνευματικής ανωτερότητας.